بد مسکنی
مسکن نقش بسیار مهمی در زندگی هر فرد ایفا میکند. یک مسکن مناسب نه تنها میتواند به افراد احساس امنیت و رضایت زندگی میدهد، بلکه به بهبود کیفیت زندگی و سلامت افراد کمک میکند. از این رو برخورد با مسکن بد و رفع نواقص و مشکلات آن بسیار حیاتی است.
یک مسکن بد میتواند به افراد آسیب های جبران ناپذیری وارد کند. مسائلی همچون رطوبت، خرابیهای ساختمانی، عدم تهویه مناسب و وجود حشرات میتواند سلامتی افراد را تهدید کرده و به بروز بیماریها و مشکلات آسایش دامن بزند. علاوه بر این، مسکن بد ممکن است باعث ایجاد تنش و اضطراب در خانوادهها شود.
علاوه بر این، مسکن بد میتواند به توسعه فرهنگی و اجتماعی شهروندان آسیب بزند. خانههای بدون شرایط مناسب باعث ایجاد نابرابری و تفاوتهای اجتماعی در جامعه میشود و افراد را از فرصتهای برابر محروم میکند. از این رو مقابله با بدمسکنی و ایجاد مسکنی مطابق با استانداردهای بهداشتی و ساختمانی ضروری است. رفع مشکل بدمسکنی باید از اولویتهای جامعه باشد. اقدامات جدی برای بهبود شرایط مسکن و اجتماعی میتواند به بهبود کیفیت زندگی و رفاه افراد کمک شایانی کند. برنامههای مختلفی میتواند برای توسعه مسکن مطلوب و متناسب با نیازهای جامعه انجام شود و به ایجاد شهرها و روستاهای سالم و پایدار کمک کند.
بر خورد با بدمسکنی و ارتقای شرایط مسکن نه تنها به بهبود زندگی افراد کمک میکند بلکه به توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه نیز کمک میکند. بنابراین، همه باید توجه داشته باشیم که مسکن مناسب حق اساسی هر انسان است و این مسئله باید با جدیت و اصرار تامین شود.
اصلاح و بهبود شرایط مسکن نیاز به همکاری و تلاش مشترک از سوی دولت، مردم و نهادهای مدنی دارد. باید برنامههای مناسب برای بازسازی و مسکن بد اجرا شود و به ایجاد مناطق مسکونی پاک و سالم کمک کند. همچنین، آموزش و آگاهی بخشی به مردم در خصوص ایمنی و بهداشت مسکن نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است.
بهبود شرایط مسکن نه تنها به فرد بلکه به جامعه به طور کلی کمک میکند. افزایش کیفیت زندگی و بهبود شرایط محیطی و اجتماعی از جمله مزایای مهمی است که اصلاح و بهبود مسکن میتواند به جامعه برساند. بنابراین، برخورد با مسکن بد و ارتقای شرایط مسکن نه تنها یک اولویت انسانی بلکه یک اولویت اجتماعی و اقتصادی نیز به شمار میآید.
مقدمه کتاب بدمسکنی در تهران
در دومین اجلاس اسکان بشر “Habitat” که درتاریخ 1996 در استانبول برگزارشد، مسکن مناسب چنین تعریف شده است: سرپناه مناسب تنها به معنای وجود یک سقف بالای سرهر شخص نیست؛ سرپناه مناسب یعنی آسایش، فضای مناسب، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب، امنیت مالکیت، پایداری و دوام سازهای، روشنایی، تهویه و سیستم گرمایی مناسب، زیرساختهای اولیه مناسب از قبیل آبرسانی، بهداشت و آموزش، دفع زباله، کیفیت مناسب زیست محیطی، عوامل بهداشتی مناسب، مکان مناسب و قابل دسترسی از نظر کار و تسهیلات اولیه است، که همهی این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تامین شود. در این تعریف به اهمیت و جنبههای متفاوت مسکن پرداخته شده و برنامهریزی برای مسکن را چندجانبه خوانده است. مسکن علاوه بر تأمین یکی از نیازهای اولیه زندگی یعنی سرپناه بهعنوان پسانداز نیز محسوب میگردد. ساختار اقتصادی و اجتماعی حاکم برجامعه به دلیل روشن نبودن اهداف و عدم انعطاف پذیری برنامههای موجود معضلی به نام بدمسکنی را به وجود آورده است. بدمسکنی در تهران کتابی است که روند مسکن را از پیدایش شهر تهران تا کنون مورد مطالعه قرار میدهد. فصل نخست؛ به شکل گیری هسته اولیه تهران تا تاج گذاری پراخته است، فصل دوم؛ به مسکن در شهر تهران تا پایان دوران قاجار و ابتدای پهلوی اخنصاص پیدا کرده است. فصل سوم؛ تغییرات شهر تهران و تصمیمات و طرحهای مطرح و تصویب شده در دوران پهلوی اول و دوم را بررسی میکند. در فصل چهارم؛ به تصمیمات مسکن از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون پرداخته است. در فصل پایانی؛ عوامل تاثیرگذار بر مسکن و بدمسکنی در شهر تهران (بافت فرسوده، سکونتگاه غیررسمی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.