کتاب بیماری فراگیر در عصر نئولیبرال به قلم پروفسور دیوید هاروی منتشر شد.
این کتاب تلاش دارد برخی گفتارها و نوشتارهای متأثر از ویروس کرونا در میان نحلهی فکری انتقادی را بازتاب دهد. تمرکز اصلی کتاب بر نوشتههای دیوید هاروی، متفکر چپگرای بریتانیایی است که در قرنطینهی خانگی به یکی از مهمترین شارحان وضعیت کنونی بدل گشته است. او با بازخوانی اندیشههای مارکس، که سالهای درازی بدان مشغول است، میکوشد نسبت میان اپیدمی و نظام جهانی نئولیبرال را تبیین کند و برنامهی عملیتری پیشنهاد دهد.
دیوید هاروی سال ۱۹۳۵ در جیلینگهام، کنت انگستان متولد شد و همانجا رشد یافت. لیسانس و دکتری را در دانشکدهی جغرافیای دانشگاه کمبریج خواند و در سال ۱۹۶۰ فارغ التحصیل شد. در دوران تحصیل هاروی برنامههای آموزشی مختلفِ کمبریج، همانند سایر گروههای جغرافیا در بریتانیا در دههی ۱۹۵۰، بر اهمیت مطالعهی منطقهای ــ یعنی تحلیل خاصبودگی و تفاوت جغرافیایی ــ تأکید داشت. علاوه بر این، دانشکدهی جغرافیای کمبریج برای تحقیقاتاش در زمینهی جغرافیای تاریخی شناخته شده بود. از همین رو، تز دکتری هاروی دربارهی تغییر موقعیت تولید رازک (hop) در قرن نوزدهم در کنت بود. اما حتی پیش از آنکه نتایج این پژوهش هاروی منتشر شود، او تغییر جهتگیری نظری خود را آغاز کرده بود. هاروی بعد از یک دورهی یکسالهی پسادکتری در دانشگاه اوپسالا (جایی که با گانر اُلسون آشنا شد) دههی ۱۹۶۰ را به عنوان مدرس جغرافیا در دانشگاه بریستول سپری کرد.
